Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΛΩΔΟΥ ΩΣ ΙΣΟΚΡΑΤH ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Ως γνωστόν το Μελωδός μπορεί να χρησιμοποιηθεί με πολλούς και διαφόρους τρόπους.
Μία χρήση του είναι η προβολή μουσικών κειμένων, η γρήγορη και εύκολη ανεύρεση και δεικτοδότηση τους, η σύνδεση μεταξύ τους και η εύκολη μεταπήδηση από το ένα στο άλλο, η μεγέθυνση των κειμένων όσο επιθυμεί ο χρήστης ώστε να μην έχει κανένα πρόβλημα στην ανάγνωση κλπ.
Μία άλλη χρήση του Μελωδού είναι η χρήση του ως Ισοκράτη δηλαδή βοηθό του ψάλτη η του τραγουδιστή κρατώντας την βάση του ήχου ή του τετραχόρδου.

Ενώ είναι αυτονόητο και πασιφανές ότι η χρήση του τάμπλετ ως μουσικό βιβλίο στο αναλόγιο καμία κατηγορία δεν μπορεί να προσάψει αφού εκτός του ότι προσφέρει ότι ακριβώς οποιοδήποτε μουσικό βιβλίο, παράλληλα ο ψάλτης μπορεί να έχει μαζί του εκατοντάδες μουσικά βιβλία για οποιαδήποτε περίσταση πολλά εκ των οποίων παλαιά και ανέκδοτα, ή να ετοιμάζει μόνος του, αν έχει τις ανάλογες γνώσεις, τα μουσικά κείμενα που θα ψάλει χωρίς αφενός να χρειάζεται πολυδάπανη εκτύπωση με όλα τα παρελκόμενα και αφετέρου να έχει την χαρά και της δημιουργίας.

Όμως η χρήση του Ισοκράτη εντός της Εκκλησίας διαφέρει. Και επιτρέψτε μου να πάρω θέση στο θέμα αυτό σε ότι με αφορά.
Το Μελωδός έχει τον καλύτερο και πιο φιλικό προς τον χρήστη Ισοκράτη ενσωματωμένο μάλιστα πάνω στα μουσικά κείμενα, δηλαδή πατώντας με κλικ ή ακουμπώντας το δάκτυλο σε οθόνη αφής πάνω στο μουσικό κείμενο που έχει ισοκράτημα, αυτόματα εκτελείται το ισοκράτημα αν δουλεύει ως ισοκράτης, και δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι ποιο φθόγγο θα ισοκρατήσεις την στιγμή εκείνη, αλλά συγκεντρώνεσαι στο ψάλσιμο, αφήνοντας τον Μελωδό για το ισοκράτημα.
Υπάρχει βέβαια και η κλίμακα που πάλι μπορείς να την χρησιμοποιείς ως όργανο ισοκράτη και μάλιστα με εκτέλεση υφέσεων και διέσεων στο ισοκράτημα και μεταβολών κλιμάκων και άλλων πολλών.
Όμως προσωπικά δεν χρησιμοποιώ και δεν συνιστώ τον ισοκράτη μέσα στην Εκκλησία την ώρα των ακολουθιών αλλά μόνο την ώρα της μελέτης, εκπαίδευσης, πειραματισμού και μόνο εκτός Εκκλησίας.
Είμαι πεπεισμένος ότι η ψαλτική μέσα στην Εκκλησία δεν χρειάζεται τέτοιους καλλωπισμούς που θόρυβο προκαλούν και μετά από λίγο γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για μηχανικό ισοκράτημα και όχι ενεργή ανθρώπινη ψαλμωδία.
Ο ισοκράτης είναι ένα μηχανικό όργανο και οι αρχαίοι και νεότεροι πατέρες μουσικότατοι και μελωδοί και συνθέτες είπανε ρητά και κατηγορηματικά όχι στα όργανα την ώρα της λογικής λατρείας μέσα στην Εκκλησία.
Αυτό έγινε σεβαστό από το πλήρωμα της Ορθόδοξης Αγίας Καθολικής Εκκλησίας για χιλιετίες. Τώρα τί άλλαξε; Μήπως παλιά δεν υπήρχαν βιολιά και άλλα σεμνά όργανα που μπορούσαν να ισοκρατούν και μάλιστα με άμεσο ζωντανό ανθρώπινο έλεγχο και όχι με προηχογραφημένο, ξύλινο, μηχανικό;
Γιατί αν γίνεται περιστασιακά κάποια φορά μπορείς να το πεις τέλος πάντων πειραματισμό, δεν χάθηκε ο κόσμος. Όταν όμως κάτι απαράδεκτο για χιλιετίες θεσμοθετείται, τότε πλέον εξεταστέα τα κίνητρα, το που αποσκοπεί και το τι κρύβεται από πίσω. Η Ορθοδοξία είναι αγώνας, άσκηση, θέληση για πνευματικά κατορθώματα. Αυτό πολλαπλασιάζεται γι΄αυτούς που έχουν την απαίτηση να ανέβουν στο αναλόγιο, όπως φυσικά πολύ περισσότερο για τους κληρικούς. Δεν δίνουμε συναυλία μουσικών οργάνων, ούτε διαγωνιζόμαστε σε τηλεοπτικό σόου με παντός είδους υποβοήθηση. Η ανθρώπινη ζεστή φωνή είναι το καλύτερο όργανο του κόσμου. Όταν μάλιστα ψάλει λιτά, απλά με καταληπτότητα των λέξεων και νοημάτων και με αίσθηση και ζέση.
Αλλά ο κύριος λόγος μη χρήσης ισοκράτη είναι για το ότι η Εκκλησία σαν κατεξοχήν χώρος κοινωνίας και το αναλόγιο σαν εξαιρετικό σημείο αυτής, πρέπει να προσκαλεί και άλλους στην χαρά του Κυρίου δια της χαράς της ψαλμωδίας προς τον Κύριο. Έτσι ο σωστός ψάλτης αντι να φροντίζει ποια πλήκτρα θα πατάει στο όργανο, θα φροντίζει να προσκαλεί γύρω του και άλλους που θα αρχίσουν να ασχολούνται συμψάλλοντας η υποψάλλοντας και όχι ισοκρατόντας. Έτσι γινότανε παλιά και οι παλαιοί μετέδιδαν την δάδα στους νεότερους. Αλλά θα πεις αν γίνουμε πολλοί θα χάσουμε την δουλειά μας. Αυτό είναι άλλο μεγάλο θέμα και η άποψη μου είναι ότι ο ψάλτης δεν πρέπει να βιοπορίζεται από την ψαλτική αλλά να έχει τέχνη η επιστήμη που την ασκεί και την ψαλτική την κάνει από αγάπη και έρωτα. Έτσι θα έχει και σωστή θέση απέναντι στους νέους ενδιαφερόμενους αφού δεν θα έχει να χάσει και τίποτε.
Όμως πρέπει να παραδεχτώ ότι άκουσα κάποιους ψάλτες που κάνουν μετρημένη και σωστή χρήση αυτού του μηχανήματος και έχουν την αίσθηση του μέχρι που μπορεί να βοηθάει και που αρχίζει να γίνεται κουραστικό. Θεμιτό αν δεν έχουν βοηθούς, αλλά να ψάξουν να βρουν.
Δεν μπορώ να απαγορεύσω την χρήση του Μελωδού ως Ισοκράτη εντός της Εκκλησίας. Η προσωπική ευαισθησία του κάθε ψάλτη ας γίνει οδηγός του.